Stanisław Kamocki (1875-1944)

Obraz „Pod słońce (Letni pejzaż podkrakowski)”
Olej na płótnie
Wymiary: 112,0 x 143,0 cm
Muzeum Zamkowe w Sandomierzu
Nr inw.: MOS/S-2598
Zakup w Sopockim Domu Aukcyjnym, 2021

Pejzaż z okresu lata. Na bliskim planie teren wznoszący się ku lewej stronie, pokryty trawą w intensywnym kolorze zielonym. Po lewej stronie kilka drzew liściastych z rozłożystymi koronami. Promienie słońca przebijają przez korony drzew, tworząc w kilku miejscach na trawie jasne plamy.

Na dalekim planie rozległy teren zielony, częściowo zadrzewiony po lewej stronie. Po prawej stronie pola w kolorze brązowym oraz wzniesienia. Niebo w kolorze jasno błękitnym, zbliżonym do białego.

Wymiary: średnica 45mm, masa 62,2 g

Stempel: zwykły
Metal: Ag 999/1000
Napis na obrzeżu: SKARBY STANISŁAWA AUGUSTA * JAN KAZIMIERZ WAZA *
Projekt: rewers: Anna Wątróbka-Wdowiarska, awers oraz napisy na rewersie: Robert Kotowicz
Na zlecenie NBP monetę wyprodukowała Mennica Polska S.A.
Emisja: 26 stycznia 2021 r.

Amfora kultury mierzanowickiej z Zawichostu, a także jedyna zachowana do dziś metryczka Muzeum Ziemi Sandomierskiej

Chronologia: wczesna epoka brązu- Od 2300 do 1600 (grupa samborzecka 1950-1650)

Przynależność kulturowa: kultura mierzanowicka - grupa samborzecka?
Wymiary: średnica wylewu- 9,4 cm, brzuśca- 17,8 cm, dna- 9,7 cm i wysokość- 18,4 cm
Surowiec: glina 
Nr inw.: MS-1018/a

Tym razem omawiamy niewielką kulistą amforę zaopatrzoną w dwa ucha w miejscu przejścia szyjki w brzusiec, lejkowatą wysoką szyjkę zdobioną 6 dookolnymi odciskami sznurowymi, pod którymi mamy dookolny rząd dołków. Od spodu „kolankowatych” uszu odchodzą dwa „żeberka” zbliżone wyglądem do wąsów. Cały brzusiec pokryty jest nakłuciami, który przypominają odciski tkaniny tzw. ornament tekstylny. Naczynie jest w bardzo dobrym stanie i naprawdę ładnie wykonane.

wymiary: list: 11,1x17, koperta: 11,6x9,1

czas powstania: 22.07.1919 r.

Zbiory Działu Literatury MZS

nr inw. MLS/505

List pisany w środku wakacji przez 21-letniego wtedy ucznia, Stanisława Barańskiego, do wychowawcy klasy w sandomierskim gimnazjum, Aleksandra Patkowskiego (1890-1942), starszego o ledwie 8 lat, jest wymownym świadectwem i relacji wychowawczych Patkowskiego, i atmosfery tamtej szkoły w 2. roku odzyskanej niepodległości.

Ewa Ćwiertnia (15 grudnia 1951 - 12 lutego 1994)

Gwasz (1986)

Wymiary: 25,0 x 15,2 cm

Muzeum Zamkowe w Sandomierzu

Nr inw.: MOS/S-2396/1

Dar Renaty Rogozińskiej, 2016

W prawej części kompozycji siedząca postać kobieca przedstawiona en trois quarts. Ubrana w długą suknię w kolorze brązowym spod której wystają jedynie bose stopy. Na długich brązowych włosach opaska w kolorze czerwonym. Blada twarz pochylona w dół, zamknięte oczy. Ręce złożone. Tło w kolorze brązowym. Kompozycja obramowana naturalnym tłem papieru. W lewym dolnym rogu sygnatura: „Ewa Ćwiertnia”. Na odwrocie w lewym rogu u dołu data: „1986”.

Nr inw.: MS-1447/a

Chronologia: szeroka przypadająca na późną epokę brązu (HaC-HaD1) od VIII do VI/V wieku p.n.e.

Przynależność kulturowa: tarnobrzeska kultura łużycka

Wymiary: średnica wylewu 18, brzuśca 22, dna 8 i wysokość 24 cm

Surowiec: glina

Prezentowane naczynie pochodziło z grobu 19 z cmentarzyska w Koprzywnicy Łysej Górze. Nekropola ta należała do tzw. tarnobrzeskiej kultury łużyckiej (grupy kulturowej, która rozwijała się w widłach Wisły i Sanu od XIII do IV/III wieku p.n.e). Stanowisko to zostało odkryte w 1982 roku przez zespół z muzeum w Sandomierzu oraz Biuro Badań i Dokumentacji Zabytków w Tarnobrzegu pod wodzą Marka Florka. Jak do tej pory odkryto tam 28 bardzo silnie zniszczonych ciałopalnych pochówków, które można datować na późną epokę brązu oraz początki wczesnej epoki żelaza (od około VIII do VI/V wieku p.n.e). Jak się przypuszcza odkryte do tej pory groby stanowią zaledwie niewielki wycinek znacznie większego założenia, gdyż jedną z charakterystycznych cech wspomnianej kultury były wielkie liczące po kilkaset grobów nekropole, na których spalone szczątki składano do urn.

czas powstania: 13 października 1790 r.  

druk na papierze, atrament

nr inw. MS-1792/H

autograf królewski

widoczna wielka pieczęć koronna

wymiary: 48 x 36 cm

ze zbiorów: Muzeum Zamkowego w Sandomierzu

zakupiony w 1991 r.

czas powstania: 17.07.1956

wymiary: 21,1x29,8

Zbiory Działu Literatury MZS

nr inw. MLS/2222/1

Zbigniew Herbert (1924-1998), jeden z najwybitniejszych polskich poetów, eseista i dramaturg, twórca literackiej postaci Pana Cogito, która towarzyszyła moralnym i społeczno-politycznym wyborom Polaków przez ostatnie 50 lat w chwili pisania tego listu miał 32 lata. Zawiera w nim  „krótką notę biograficzną”: „H. Z. urodzony we Lwowie w roku 1924. Studiował prawo i filozofię. Debiutował w roku 1950 w „Tygodniku Powszechnym”. Od roku 1955 publikował w „Twórczości”, „Życiu Literackim”, „Kronice”, „Nowej Kulturze”. Oprócz wierszy i opowiadań pisze także dramaty poetyckie. Jeden z nich pt. „Jaskinia filozofów” wystawiony będzie przez teatr eksperymentalny w Łodzi. Debiut książkowy tom wierszy „Struna światła” Czytelnik 1956.”.

ANDRZEJ SZADKOWSKI (*1947 Zgierz)  

BROSZA AW-14,   2014

Niesygnowana

Krzemień pasiasty, aluminium, srebro 925, papier, magnesy

Wymiary:  średnica 7,2 cm

Muzeum Zamkowe w Sandomierzu, nr inw.: MOS/S-2352

Dar autora 2016

Chronologia: data wybicia 148/149 naszej ery, ale odkryty w XIV wiecznej warstwie

Przynależność kulturowa: wybity w cesarstwie rzymskim, odkryty w późnośredniowiecznej warstwie kulturowej w Sandomierzu

Wymiary: średnica 16,7 mm

Waga: 2,31 g

Surowiec: Srebro

Omawiany przedmiot, chociaż nie zbyt duży jest niezwykle ciekawy i to z bardzo wielu względów. Odkryty został w 2007 roku przez Łukasza Rejniewicza na stanowisku Sandomierz 1 przy ulicy Fortecznej 8 w trakcie ratowniczych badań wykopaliskowych. W warstwie, z której pochodził stwierdzono późnośredniowieczną ceramikę, a także fragmenty ucha pochodzącego z przeworskiego naczynia (prawdopodobnie kubka).