Autor: Tadeusz Błasiak
Miejscowość: Bogoria Skotnicka, pow. sandomierski, woj. świętokrzyskie
Materiał: wiklina, drut
Technika: wyplatanie
Wymiar: wys. 40 cm, szer. 57 cm, gł. 37 cm
Nr inw. MS- 99/e
Zakup w 1961 r.

Sadz wiklinowy kształtu owalnego, wykonany techniką żeberkowo-krzyżową. Żeberka z gałązek leszczynowych zostały przeplecione nieokorowanymi witkami wikliny. W połowie długości kosza, w jego górnej części, znajduje się zatykany ruchomą deszczułką czworoboczny otwór służący do wkładania i wyjmowania złowionych ryby. Deseczka posiada dwa małe otwory, przez które przeciągnięto drucik mocujący ją do żeberka kosza. Sadz służył do przechowywania złowionych ryb w wodzie, szczególnie tych przeznaczonych na sprzedaż. Do wypełnionego rybami i odpowiednio zabezpieczonego kosza, przywiązywano kamień, który pozwalał utrzymać sadz na stosownej głębokości. Do przetrzymywania schwytanych ryb w wodzie wykorzystywano również zbite z desek skrzynie. W latach 2005-2022 zabytek był eksponowany na stałej wystawie etnograficznej pt. Dawna wieś sandomierska w Zamku Królewskim w Sandomierzu.

Opracowała

Iwona Łukawska

Wybrana literatura:

• Gaj-Piotrowski, Kultura materialna ludu z okolic Rozwadowa, Rzeszów 1975, s. 142-143.
• Łukawska, Dawna wieś sandomierska. Przewodnik po wystawie, Sandomierz 2005
• Przała, Zbiory etnograficzne Muzeum w Sandomierzu, „Rocznik Muzeum Narodowego w Kielcach”, t. XI, Kraków 1980, s. 183.