NON OMNIS MORIAR

(z pieśni III Horacego Exegi monumentum)

(*8 maja 1955 w Starachowicach – †26 stycznia 2024 w Kielcach)

Łącząc się w bólu z rodziną i przyjaciółmi Krzysztofa Piotrowskiego, Muzeum Zamkowe w Sandomierzu żegna znanego artystę złotnika, który odszedł do wieczności w piątek 26 stycznia 2024 roku. Straciliśmy w jego osobie nie tylko utalentowanego twórcę unikatowych dzieł biżuteryjnych oraz rekonstruktora historycznego złotnictwa, a nade wszystko wielkiego przyjaciela, ciepłego i życzliwego człowieka. Nasza przyjaźń zawiązała się w 2000 roku podczas Sandomierskich Warsztatów Złotniczych „Krzemień pasiasty – kamień optymizmu”, w których Krzysztof uczestniczył niejednokrotnie, był jednym z naszych konsultantów w dziedzinie historycznego złotnictwa i wykonawcą słynnej, krzemiennej szpili wręczanej przez kilka lat jako „Nagroda Muzeum Okręgowego w Sandomierzu”.

Krzysztof Piotrowski ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Poznaniu, uzyskując w 1983 roku dyplom z grafiki użytkowej i warsztatowej. Od 1984 roku prowadził własną pracownię złotniczą w Kielcach. Swoje prace prezentował na konkursach złotniczych, wystawiał w renomowanych galeriach państwowych i prywatnych oraz muzeach. Należał do Stowarzyszenia Twórców Form Złotniczych. Na przestrzeni 40 lat intensywnej działalności twórczej otrzymał wiele nagród i wyróżnień. Jego dzieła znajdują się w stałej, muzealnej ekspozycji w Zamku Królewskim w Sandomierzu oraz w Kolekcji Współczesnej Polskiej Sztuki Złotniczej Marii Magdaleny Kwiatkiewicz.

Krzysztofie, przyjacielu serdeczny, będzie nam Cię bardzo brakowało, bo to nieprawda, że nie ma ludzi niezastąpionych, ale pozostaniesz w swoich dziełach, w naszych sercach i pamięci.

Dyrektor i pracownicy Muzeum Zamkowego w Sandomierzu.