Sandomierz, dnia 16 kwietnia 2019 roku

Malarz, poeta, urodzony w Szewcach k. Sandomierza 1 czerwca 1943 roku. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta) we Wrocławiu. Dyplom z wyróżnieniem z malarstwa i projektowania malarstwa w architekturze w pracowniach prof. Zbigniewa Karpińskiego i doc. Alfonsa Mazurkiewicza uzyskał w 1969 roku. Od 1970 roku jest pracownikiem naukowo- dydaktycznym. W 1992 roku otrzymał tytuł profesora, a od 1993 roku jest profesorem zwyczajnym w ASP we Wrocławiu. Prowadzi dyplomujące pracownie malarstwa w ASP we Wrocławiu i w Instytucie Sztuk Wizualnych na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego. Brał udział w ponad 130 wystawach zbiorowych; jest autorem ponad 30 wystaw indywidualnych. W wydawnictwie Ossolineum opublikował trzy zbiory poezji (1969, 1973, 1981). Od 10 lat mieszka w podwrocławskim Kiełczowie.

Nagrody: Srebrny Medal Zasłużony Kulturze „Gloria Artis” (2014); Nagroda Prezydenta Miasta Szczecina na XXI Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (2006);  Nagroda Główna Prezydenta Miasta Wrocławia na Dolnośląskich Wystawach Sztuki (2004).

Prace w zbiorach: Muzeum Narodowego we Wrocławiu i Muzeum Narodowego w Szczecinie, Muzeum Architektury we Wrocławiu, Muzeum Okręgowego w Sandomierzu,  BWA w Sandomierzu i BWA w Przemyślu, Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej, Galerii Współczesnej Sztuki Sakralnej w Kielcach, Galerii Kutscha w Salzburgu oraz w posiadaniu prywatnym w kraju i za granicą.

Twórczość malarza-poety Stanisława Ryszarda Kortyki znacząco wyróżnia się we współczesnej sztuce polskiej. Jego układające się w cykle dzieła niemal za każdym razem intrygują nas często tonem medytacji, który pojawia się po tumultach wydarzeń (a czasem, jak w 1980 do nich równolegle). Kryją te obrazy niejednokrotnie ewokacje nastrojów w miejscach specjalnie ważnych dla artysty (takich jak Sandomierszczyzna  ze  scenicznością widoków, Podlasie z natłokiem struktur pól, Jura pełna zjawiskowych skał). Ale już w zarodku   mieszczą one wektory sięgania myślami wciąż dalej i dalej, poza otaczające nas okruchy ku nieskończoności powtórzeń i zanikaniu. „Po drodze” niejako wędrują te strzałki  także i do kryjących się za nimi różnych tradycji  sztuki i literatury.  W dużej mierze jest tak, gdyż  Kortyka należy do ekskluzywnej grupy tych artystów wizualnych, którzy są jednocześnie oryginalnymi poetami czy pisarzami i w obu rejonach uruchamiają dalekosiężne metafory. U Kortyki może to być m.in. szczególna rola kamieni, wydobyta nie bez podsłuchu tonu wiersza Zbigniewa Herberta. Z duchem wrocławskiego strukturalizmu wiąże artystę bardzo określone, zdyscyplinowanie redukcjonistyczne podejście do sztuki. A występujące w różnych kombinacjach motywy w jego dziełach niejednokrotnie otacza postkatastroficzna enigma. Przenika ona wszystkie te: błękitne  bezkresy horyzontów, rżyska czy dukty zoranych pól, tereny spopielałe, konstelacje kamieni czy betonów,  łachmany i kartki papieru, spięte faszyny, strugi i paprochy. Tylko wyjątkowo mogą to być pełne życia kiełkujące ziemniaki,  ptaki strzegące scen czy zielone krzewy. Wszystkie motywy spaja atmosfera wizyjności wspomagana poczuciem uciekającej w nicość iluzji przestrzeni i rzutami światła. Działając w duchu Jorge Luisa Borgesa, Kortyka  miesza różne tropy  i mediuje między nimi. A wynikiem tej pracy są  labirynty zwykłości w niezwykłych obrazach.

(dr Andrzej Kostołowski, ASP we Wrocławiu)

Prezentacji z okazji jubileuszu 50-lecia pracy twórczej  profesora Stanisława Ryszarda Kortyki,  towarzyszy obszerny  katalog - monografia.

Wydawca katalogu                                                                       Współwydawca katalogu