Wymiary: 15x10

Zbiory Działu Literatury MZS

Czas powstania: październik 2001 roku

Nr inw.: MLS/2454

Technika zapisu: rękopis, wycinanka

Tym razem jako literacki obiekt tygodnia prezentujemy pocztówkę Wisławy Szymborskiej do Ludmiły Marjańskiej z października 2001 roku, z podziękowaniem za otrzymany tomik poetycki „Żywica”.

Początek znajomości poetek datuje się na 1954 rok. Wtedy to Ludmiła Marjańska posłała Wisławie Szymborskiej, ówczesnej redaktorce działu poezji w ogólnopolskim tygodniku literacko-społecznym „Życie Literackie”, swoje dwa wiersze – „Miłość” i „Nadzieję”. Odpowiedź późniejszej noblistki była następująca:

„Szanowna Koleżanko! Wiersze Wasze przeczytałam z zainteresowaniem. W najbliższym czasie chcemy skomponować w <<Życiu>> kolumnę młodej poezji i na tę okazję zatrzymujemy w teczce wiersz pt. „Miłość”. Jednocześnie chcę Wam powiedzieć, że specjalnie zaciekawił mnie wiersz „Nadzieja”, jako próba dyskusji ze światopoglądem metafizycznym. Rażą mnie jednak dwie rzeczy…”.

            Tak zapoczątkowała się prawie półwieczna korespondencyjna więź pomiędzy tymi wspaniałymi kobietami. Poetki dzielą się w swoich listach wrażeniami z lektur, dziękują sobie za nadesłane tomiki i wiersze, często w sposób dowcipny opowiadają o swoich przeżyciach i obserwacjach, czy też zdają relację z odbytych podróży.

            Wisława Szymborska ozdabia kartki pocztowe zabawnymi wycinankami i anegdotami, które w sposób humorystyczny zabarwiają treść listów. Widać w tym niezwykły dystans do siebie i zastanego świata wybitnej poetki.   

Wisława Szymborska urodziła się 2 lipca 1923 roku w Prowencie, części miasta Kórnika nad Jeziorem Kórnickim. Poetka, eseistka, tłumaczka felietonistka. Laureatka literackiej Nagrody Nobla w 1996 roku. Była założycielką  Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w 1989 roku, członkinią Polskiej Akademii Umiejętności, a także damą Orderu Orła Białego i właścicielką wielu innych nagród i odznaczeń. Książkowym debiutem poetyckim poetki był tomik „Dlatego żyjemy” z 1952 roku. Zmarła 1 lutego 2012 roku w Krakowie.

Ludmiła Marjańska urodziła się 26 grudnia 1923 roku w Częstochowie. Poetka, prozaiczka, a także tłumaczka literatury angielskiej. Pracę magisterską obroniła na Uniwersytecie Waszyngtońskim, będąc na stypendium naukowym w Stanach Zjednoczonych. W latach 1993-1996 była prezesem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Jej książkowym debiutem poetyckim był tomik „Chmurne okna” z 1958 roku. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Znaczna część korespondencji poetek znajduje się w zbiorach Muzeum Zamkowego
w Sandomierzu.

Natomiast rok 2023 obchodzony jest w naszym kraju jako rok Wisławy Szymborskiej.

Bibliografia:

Bikont Anna, Szczęsna Joanna, Wisławy Szymborskiej pamiątkowe rupiecie, przyjaciele i sny. Prószyński i S-ka 1997.

Ligęza Wojciech, O poezji Wisławy Szymborskiej. Świat w stanie korekty. Kraków 2002.

Marjańska Ludmiła, Pochmurne okna. Warszawa 1958.

Marjańska Ludmiła, Żywica. Czytelnik 2001.

Podobne, a tak różne… Korespondencja Ludmiły Marjańskiej i Wisławy Szymborskiej 1954-2003. Opracowanie naukowe: Iwona Skrzypczyk-Gałkowska. Częstochowa 2018.

Rusinek Michał: Nic zwyczajnego. Kraków 2016.

Szymborska Wisława, Dlatego żyjemy. Czytelnik 1952.

Szymborska Wisława, Wiersze wybrane. Kraków 2010.

Wittels Małgorzata M., Poetka Ludmiła Marjańska o życiu, poezji, przyjaźniach [dostęp 2010-04-29].

Sikora Karolina, Sen wieloraki. O poezji Ludmiły Marjańskiej. Katowice 2013.

Opracował: Marcin Jerzyna