Papier, bifolium
Wymiary: 34,7 x 20,7 cm
Język polski i łaciński
Wystawiony w Nowym Korczynie, 29 stycznia 1776 r.
Pod dokumentem: podpis Pawła Popiela, podpisy urzędników grodzkich, pieczęć urzędu grodzkiego nowokorczyńskiego wyciśnięta przez papier
Manifest (protestacja) wniesiony przez Pawła Popiela (1733-1809) przeciwko Antoniemu Madalińskiemu, dotycząca oskarżeń o napaść w związku z rozliczaniem kasy wojskowej, którą Popiel miał pod swoją opieką.
Paweł Popiel, wówczas urzędnik ziemski powiatu wiślickiego w województwie sandomierskim i rotmistrz wojsk koronnych, został w 1784 r. ostatnim kasztelanem sandomierskim. Antoni Józef Madaliński herbu Larysza był polskim generałem, dowódcą kawalerii, oraz jednym z dowódców w insurekcji kościuszkowskiej w 1794 roku.
Manifest złożony na mocy laudum sejmiku województwa sandomierskiego. Popiel przedstawił w nim krzywdy, które spotkały go w związku z rozliczeniem kasy wojskowej (był regimentarzem) z polecenia hetmana wielkiego koronnego Franciszka Ksawerego Branickiego i Komisji Wojskowej Koronnej. Do odebrania pieniędzy i rachunków gen. Goltz (Golcz) wyznaczył majora Mieczkowskiego, który wraz z porucznikiem Waxmanem jednak przekazał to zadanie Dobraczyńskiemu. Ten ostatni odebrawszy pieniądze za pośrednictwem kasjera Łączkowskiego, wystawił stosowne kwity Popielowi. Wkrótce jednak został ponownie wysłany przez Waxmana do domu Popiela z żołnierzami, aby odebrać wcześniej przekazane dokumenty. Nieobecny wtedy w domu Popiel odmówił listownie wydania kwitów będących potwierdzeniem rozliczenia się z kasy wojskowej. Waxman wysłał więc zbrojny oddział pod dowództwem Antoniego Madalińskiego (1739-1804), ówczesnego namiestnika chorągwi husarskiej. Popiel oskarża Madalińskiego o napaść, obelgi, pobicie Żyda, oczernianie dobrego imienia, wspomina także o wcześniejszym ataku Madalińskiego na niejakiego Łączkowskiego w Warszawie.
Na wystawie poświęconej najnowszym obiektom w zbiorach Muzeum Zamkowego w Sandomierzu znalazły się najcenniejsze i najważniejsze nabytki pozyskane w ostatnich dwóch latach w tym dokumenty dotyczące Sandomierszczyzny z XVIII, XIX i XX wieku. Najważniejszym z pośród nich jest dokument P. Popiela.
Notę opracował: Dział historyczny MZS
fot. Sylwia Mroczka
