Mapa wykonana przez geometrę Macieja Migurskiego

Według mapy wykonanej przez Wojciecha Świdlickiego w 1796 r.

Księstwo Warszawskie, Departament Radomski, Powiat Sandomierski

gwasz na papierze czerpanym, tusz, akwarela

mapa o wymiarach 79,5 x 118,4 cm

nr inw. MS-2216/H

Mapa wsi Bystrojowice (podobnie jak mapa wsi Zajeziorze, również w zbiorach Muzeum) została wykonana przez Macieja Migurskiego – geometrę przysięgłego sądowego Księstwa Warszawskiego na polecenie właściciela wsi Onufrego Popiela, który w 1796 r. odsprzedał otrzymane od ojca zastawne posesje: połowę miasteczka Ożarowa z Wyszmontowem i zakupił w powiecie sandomierskim dwie wsie: Zajeziorze (1797 r.) i Bystrojowice (1803 r.) - obecnie w gminie Samborzec. Rozległość ogólna obu miejscowości wynosiła wówczas 377 mórg.

Pierwsza wzmianka o wsi Bystrojowice pochodzi z 1279 r. kiedy to legat papieski Filip, biskup Fermo na prośbę opata i konwentu opactwa cysterskiego w Koprzywnicy zatwierdził w Budzie dziesięciny na rzecz klasztoru pobierane w 25 miejscowościach. Według Jana Długosza miejscowość ta posiadała w XIV wieku karczmę i folwark. Na początku XIX wieku należała do Wincentego Głoskowskiego, później została zakupiona przez Onufrego Popiela, a następnie odziedziczona przez jego synów Hipolita i Józefa. Dobra Bystojowice zostały sprzedane 22 czerwca 1878 r. za 18 tysięcy rubli Wiktorowi Pietruszewskiemu za sprawą żony Hipolita - Wiktorii Popiel, która odziedziczyła je w 1861 r. Pietruszewski ostatecznie odsprzedał je w 1884 r. pomiędzy 69 gospodarzy.

Onufry Chościak herbu Sulima (ur. ok. 1768 r.,  zm. 29 grudnia 1828 r.). W latach 1779-87 uczył się w Szkole Rycerskiej. Po ukończeniu szkoły służył w stopniu porucznika w regimencie pieszym Józefa Lubomirskiego. W 1789 r. otrzymał rangę kapitana, został również rotmistrzem kawalerii narodowej w dywizji wielkopolskiej. W 1794 r. wszedł w skład sandomierskiej Komisji Porządkowej i został mianowany pełnomocnikiem Rady Najwyższej Narodowej na powiaty sandomierski i wiślicki, gdzie miał organizować pospolite ruszenie podczas Insurekcji Kościuszkowskiej. W 1811 r. Popiel został posłem na sejm Księstwa Warszawskiego z departamentu radomskiego, a rok później dzięki nominacji Konfederacji Generalnej - marszałkiem radomskim pospolitego ruszenia. Ożenił się z Jadwigą z Bukowskich, a następnie z Konstancją z Woynów. Z małżeństwa z Konstancją doczekał się dwóch synów: Józefa i Hipolita. Obaj zmarli bezpotomnie. Onufry Popiel zmarł 29 grudnia 1828 r. Pochowany został w kościele w Grzegorzowicach. W jego barokowym wnętrzu znajduje się pomnik z inskrypcją nagrobną i herbem rodowym Sulima. Był synem Pawła Popiela i Konstancji z Komorowskich.

Paweł Popiel (ur. 1733 r., zm. 28 maja 1809 r.) był kasztelanem sandomierskim i małogoskim, chorążym wiślickim, oraz rotmistrzem wojsk koronnych. Jako poseł z województwa sandomierskiego wielokrotnie uczestniczył w obradach sejmowych. Był członkiem konfederacji Sejmu Wielkiego. Został odznaczony Orderem Orła Białego i Orderem Świętego Stanisława.

Konstancja z Komorowskich (ur. 1732 r. – zm. 7 czerwca 1732 r.), właścicielka dóbr lipowskich i orawskich. W wieku 15 lat zmarł jej ojciec Piotr Komorowski h. Korczak. W jej wychowaniu znaczny udział miał jej stryj, prymas Adam Komorowski. Do małżeństwa z Pawłem w 1764 roku wniosła znaczny posag, m.in. ekspektatywy spadkowe i biżuterię.