wymiary:  14,9 x 10,5

czas powstania: 24.03.1987

Zbiory Działu Literatury MOS

nr inw. MOS/L/2728/7

Autorką korespondencji jest Ludmiła Maria Marjańska, z domu Mężnicka (26.12.1923-17.10.2005), ceniona poetka, zasłużona tłumaczka literatury angielskiej,

autorka 7 powieści (w tym 2 dla dzieci, m.in. sandomierskiej „Pimpinella i Tatarzy”), redaktorka audycji literackich w Polskim Radiu, prezes Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1993-96) po raz pierwszy przyjechała do Sandomierza jesienią 1986 r., wciąż w żałobie po bliskiej jej sercu poetce, Annie Kamieńskiej. Zatrzymała się w miejscu poleconym przez zmarłą przyjaciółkę, na „Górce Literackiej”, którą z ramienia Muzeum Literatury, ówczesnego Oddziału naszego Muzeum prowadził jego kierownik, Jerzy Krzemiński. Piękno Sandomierza, zainteresowania literackie (m.in. dorobkiem bliskiej obojgu Anny Kamieńskiej), serdeczność i otwartość poetki i jej nowych sandomierskich przyjaciół a także wyzwania egzystencjalne i zawodowe tamtych lat przyczyniły się do tego, że między Ludmiłą Marjańską a adresatem pocztówki, kustoszem Jerzym Krzemińskim rozwinęła się ożywiona korespondencja trwająca niemal 20 lat do końca życia poetki. Marjańska zwykle pisała długie listy, bardzo często zapisując je na kolejnych pocztówkach wkładanych później po 2 – 3 do jednej koperty, chętnie wykorzystywała te z reprodukcjami malarstwa czy ukazujące inne artefakty kultury a  w tekście korespondencji nawiązywała do ilustracji. Tak jest też w przedstawianym obiekcie. Pocztówka przedstawia „pudełeczko do cukierków, ofiarowane 5 marca 1850 roku przez Fryderyka Chopina synowi chrzestnemu kompozytora, Fryderykowi Jędrzejewiczowi”. Marjańska przesyła adresatowi „to pudełeczko na słodycze, żeby osłodzić trochę przykrości życia”. Taka postawa serdecznej troski o innych oraz duża łatwość nawiązywania i podtrzymywania pełnych życzliwości kontaktów była dla poetki charakterystyczna. Swoimi przemyśleniami czy tym bardziej troskami dzieliła się natomiast z węższym tylko gronem przyjaciół. Że znalazła ich także w Sandomierzu, że należał do nich kierownik Muzeum Literatury, tego bardzo liczne świadectwa znajdujemy w korespondencji. Były też wspólne sprawy, m.in. dotyczące pozyskania do Sandomierza dorobku Anny Kamieńskiej czy kolejnych tomów poetyckich Marjańskiej (m.in. wiele jej wierszy powstawało podczas pobytów na „Górce”, nawiązują do wspólnych wycieczek po okolicy itp.) – świadectwa tego znajdujemy w prezentowanym tekście. Zaś na koniec jeszcze ostatnie zdania z wcześniejszego o 2 tygodnie 5-stronicowego listu: „To naprawdę koniec (…), bo Pan oczy wypatrzy odczytując te coraz pośpieszniej mknące robaczki liter. Chciałabym pisać wiersze. Dobre. Ale to też łaska. Na razie niech wystarczą listy, cieszę się, że mogę pisać je do Ciebie, Jurku”.

Bibliografia:

O tym mieście nigdy dość! Księga Gości sandomierskiej Górki Literackiej, wybór tekstów Jerzy Krzemiński, Sandomierz, Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu, 2010.
Marjańska L., Pimpinella i Tatarzy, 1994.

Marjańska L., Prześwit, red. J. Krzemiński, 1994.
Marjańska L., Zmrożone światło, red. J. Krzemiński, 1992.
Mariańska L. Żywica, Czytelnik, 2001.

Wszystko jest darem. Poetka Ludmiła Marjańska o życiu, poezji, przyjaźniach www.podkowianskimagazyn.pl/index38.htm , dostęp: 4.12.2021