Datowanie: ok. 1948 r.

Miejscowość: Jeziórko, gm. Grębów, woj. podkarpackie

Nr inw.: MS-196/e

Materiał: drewno lipowe

Wymiar: dł. cał. 40 cm; szer. od 6,5 x 10 cm; grubość od 1x 2,5 cm

Dar otrzymany w 1961 r.

Łopatkowata kijanka do prania wykonana w całości z jednego kawałka drewna. Największa szerokość łopatki znajduję się przy rączce, ulega ona zwężeniu ku przeciwległemu końcowi, który jest delikatnie spłaszczony. Długość rączki 13 cm; długość łopatki 27 cm

Kijanka - archaiczne narzędzie używane przez kobiety do prania odzieży, w czasach kiedy nie były znane czy też powszechnie używane pralki mechaniczne. Pranie przy użyciu kijanki odbywało się nad bieżącą wodą - brzegiem rzeki, potoku, jeziora i polegało na wielokrotnym uderzaniu kijanką (szerszą i węższą częścią) zmoczonej sztuki odzieży i stałym spłukiwaniu jej wodą. Cząsteczki brudu były wybijane z włókien tkaniny, a następnie wypłukiwane przez wodę. Kijankami prano zazwyczaj grubsze tkaniny, cieńsze i delikatniejsze wymagały prania w rękach. Kilka razy w roku lnianą bieliznę ługowano drzewnym popiołem zalanym wrzątkiem. Kijanki do prania były używane przez wiejskie kobiety jeszcze na początku l. 70. XX w.

Opracowanie i fotografia: Iwona Łukawska