Obraz Heleny Gedrus-Eydziatowicz zatytułowany „Portret młodej kobiety” – domniemany autoportret artystki, powstały w latach 1865-1870, w technice oleju na wydłużonym, prostokątnym płótnie o wymiarach 56x29 cm. Obraz w szerokiej, pozłacanej ramie, bogato zdobionej roślinno-kwiatowym ornamentem. W zbiorach Muzeum Okręgowego w Sandomierzu na Zamku Królewskim.
Obraz przedstawia młodą kobietę – widoczna do pasa sylwetka wypełnia centralną część płótna. Postać zwrócona jest w lewą stronę, jedynie spojrzenie kobiety skierowane jest w stronę widza. Sylwetka kobiety otulona jest luźnym, białym materiałem, z którego wyłania się jej szyja i dumna twarz. Długie, kędzierzawe, rude włosy są luźno spięte nad karkiem i tworzą puszystą aureolę wokół głowy modelki. Mocno kontrastują z jasnym, jednolitym tłem. Wyraz twarzy kobiety jest spokojny, a łagodne, duże oczy rzucają spojrzenie spod ciężkich, opadających powiek. Jej broda jest subtelnie uniesiona, może sugerować dumę lub wysoki status społeczny kobiety. Pod okalającym ciało luźnym materiałem delikatnie uwidacznia się jej brzemienny stan.
Helena Gedrus-Eydziatowicz to artystka i słynna warszawska piękność, żyjąca w latach 1842-1917. Była jedną z pierwszych w Polsce działaczek na rzecz równouprawnienia kobiet. Malarstwa uczyła się od Henryka Siemiradzkiego, malarza tworzącego w duchu europejskiego akademizmu, czyli odwołując się do zasad i ideałów sztuki antycznej. Kompozycja „Portretu młodej kobiety” nawiązuje do portretów młodych Rzymianek z płócien tego mistrza. Od 1872 roku była członkiem honorowym Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.
Sugestia o malarskiej autoprezentacji wynika z podobieństwa kobiety z obrazu i jedynego ocalałego wizerunku artystki, utrwalonego na fotografii z 1864 r., znajdującej się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. Przyjmując, że w istocie jest to autoportret malarki okazuje się, że obraz przedstawia artystkę liczącą nie więcej niż 28 lat, oczekującą przyjścia na świat jednego z trojga jej dzieci, być może syna Ludwika urodzonego w 1870 roku.
